امير ساعدي داريان عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي در گفتگويي با روزان به نقد و تحليل عملکرد روحاني در چهار سال گذشته و چهار سال پيش رو مي‌پردازد. کارنامه‌اي که البته بارها و بارها از سوي جريآنها و چهره‌هاي مختلف سياسي مورد نقد قرار گرفته و هرکسي به زعم خود آن را قابل دفاع يا ناکام تعبير کرده است. ساعدي داريان در اين خصوص معتقد است که « من فکر مي‌کنم که در دولت دوازدهم بايد همان چارچوب‌هاي کلي دولت يازدهم حفظ و در حال نقاط ضعف آن برطرف شود. چراکه اکنون دولت دوم روحاني است و اين امکان وجود دارد که روحاني هيچ گاه نتواند دوباره رياست جمهوري را عهده‌دار شود. بنابراين اين يک فرصت نهايي است که روحاني بايد براي دفاع از خود و دولتش به نحو احسن از آن استفاده کند.»
*عملکرد دولت يازدهم را چگونه ارزيابي مي‌کنيد؟
براي آنکه يک ارزيابي دقيق و البته منصفانه درباره عملکرد و کارنامه دولت يازدهم داشته باشيم، بيش از هر چيزي نياز است که تمامي‌شرايط و جوانب موضوع را در نظر بگيريم. در واقع بايد اين مسئله را لحاظ کرد که دولت روحاني در چه شرايطي کشور را تحويل گرفت و مهمتر از آن دولت چه ابزار و امکاناتي طي چهار سال گذشته در اختيار داشت و با احتساب تمامي‌اين شرايط ، دولت توانسته است چه اقداماتي را اجرايي کند و اين اقدامات چقدر با اولويت ها و مطالبات عمومي و اصلي کشور تطابق داشته است. من فکر مي‌کنم که دولت روحاني با توجه به تمامي‌اين شرايط توانست عملکرد و کارنامه قابل قبولي داشته باشد. چرا که روحاني در وضعيتي دولت را تحويل گرفت که مشکلات مديريتي و بروز تخلفات اداري و مالي باعث شده بود که کشور در عرصه‌هاي مختلف با معضلات عديده‌اي مواجه شده. از تحريم ها و قطعنامه‌هاي متعدد و مکرر بين‌المللي گرفته تا تغيير و تحولات گسترده بعضا اتوبوسي و صرفا جناحي که در نهايت شاهد بوديم که کشور در عرصه‌هاي مختلف دچار معضلاتي بشود و جامعه با سختي ها و مصائبي همراه شد. آقاي روحاني کشور را اين چنين تحويل گرفت و طي چهار سال موفق شد، حداقل‌هايي را در کشور محقق کند که اگرچه از نظر کمي‌شايد اين دستاوردها محسوس و چشمگير نباشد ولي به لحاظ کيفي يک موفقيت بزرگ محسوب مي‌شود. مانند بازگشت آرامش به فضاي داخلي کشور که شايد چهار سال عقب‌تر کسي نمي‌توانست چنين نمودي از آن را در جامعه مشاهده کند. اين در حالي است که دولت در خيلي از موارد امکانات و ابزار لازم را براي اجراي برخي برنامه ها در اختيار نداشت و همين نکته روحاني را با موانع و محدوديت‌هاي جدي و عديده‌اي همراه کرده بود. فراموش نکنيم که هر زمان دولت مي‌خواست در مسئله جديدي ورود کند برخي جريان‌هاي سياسي يا برخي نهاد ها با او همکاري نداشتند و اين باعث مي‌شد تا اولا آن هدف به صورت آرماني و آن طور که دولت مورد هدف قرار داده بود محقق نشود و ثانيا دولت در گير حواشي متفاوت‌تري در قبال آن مسئله و موضوعات پيراموني آن مي‌شد که بعضا وقفه‌هاي زماني را به بار مي‌آورد.
*مهمترين دستاوردهاي روحاني در چهار سال گذشته چه بود؟
من مهمترين دستاورد دولت روحاني را در دو حوزه داخلي و خارجي معطوف به بازگشت ثبات و آرامش در فضاي کشور و ديگر عقد توافقنامه بين‌المللي برجام مي‌دانم. اين دو مسئله بسيار مهم هستند چراکه هر کدام را مي‌توان به عنوان يک مطالبه ملي و اجتماعي قلمداد کرد. در واقع تا قبل روي کار آمدن دولت روحاني همواره اين نگراني در جامعه نسبت به وضعيت اقتصادي و سياسي کشور وجود داشت و بر همين اساس جو رواني نامناسبي وجود داشت که به تعبيري مي‌توان گفت که امنيت رواني جامعه را تحت‌الشعاع قرار مي‌داد. البته اين بدان معنا نيست که امنيت در جامعه وجود نداشت، چراکه بحث امنيت با امنيت رواني دو مقوله هرچند به يکديگر مرتبط ولي در عين حال ارتباط مستقيم با هم ندارند. يعني زماني ممکن است که يک کشور در امنيت کامل سياسي و نظامي‌باشد ولي نقصان و ضعف در مديريت جامعه از سوي دولت باعث شود که احساس امنيت وجود نداشته باشد و يا سطح آن پايين باشد. دولت روحاني توانست اين احساس را تقويت کند که همين نکته نشان مي‌دهد دولت روحاني به نسبت در عرصه‌هاي مختلف همچون اقتصاد و معيشت جامعه و همين طور گشايش‌هاي سياسي به طور نسبي موفق بوده است.
*فکر مي‌کنيد دولت دوازدهم بايد چگونه اهداف و برنامه‌هاي خودش را پي ريزي کند؟
من فکر مي‌کنم که در دولت دوازدهم بايد همان چارچوب‌هاي کلي دولت يازدهم حفظ و در حال نقاط ضعف آن برطرف شود. اينکه دولت خيلي سعي نکرد تا در حواشي خود را درگير بازي‌هاي جناحي اين طرف يا آن طرف کند يک اتفاق خوب بود که بايد دوباره ادامه پيدا کند ولي از سمت ديگر بايد دولت بتواند بر سر تعهدات خود با مردم بويژه اقشاري که در انتخابات از آن حمايت کردند، وفادار بماند و آنها را اجرايي کند. چراکه اکنون دولت دوم روحاني است و اين امکان وجود دارد که روحاني هيچ‌گاه نتواند دوباره رياست جمهوري را عهده دار شود. بنابراين اين يک فرصت نهايي است که روحاني بايد براي دفاع از خود و دولتش به نحو احسن از آن استفاده کند.
لينک اين خبر در: